Sæll, hér er allur texti og eru athugasemdir frá mér í rauðu. Betra er að klára allan texta áður en myndir eru settar inn vegna þess að á þessari vefsíðu þarf að sérsníða textann að myndunum, þ.e. þær hrinda honum ekki sjálfvirkt frá sér. Það er því verra að setja þær inn fyrir hugsanlegar textabreytingar og þurfa þá að breyta öllu ef textinn breytist. Ég hef sett inn þá staði sem mér finnst að myndir ættu að koma og hvaða myndir. Lestu þetta vel yfir og um leið og þú ert búinn með allar textabreytingar set ég myndirnar inn.
Eftir Steinar Berg
Hér fyrir neðan gefur að líta svör mín og útskýringar vegna fullyrðinga sem fram koma í greinagerð lögmanns Bubba Morthens vegna máls þess sem ég hef höfðað gegn honum og gerði grein fyrir hér, þar sem ég fer fram á að fullyrðingar hans um að ég hafi hlunnfarið hann séu dæmdar dauðar og ómerkar.
1. Um dóp og samskipti – en í greinagerðinni segir:
„Stefnda rekur ekki minni til þess hvernig það kom til að hann og aðrir liðsmenn í Utangarðsmönnum og síðar Egó gerðu sitt hvorn útgáfusamninginn við Steina hf. Fullyrt er í stefnu að það hafi verið að frumkvæði stefnda, auk þess sem fullyrt er að ýmis akvæði samninganna hafi komið til að hans beiðni. Eðlilega vildi stefndi þó fá tónlist sína útgefna, og má vera að hann hafi einhverjar kröfur gert, þó hann reki ekki minni til neinna akveðinna atriða eða neinnar umræðu um samningana yfirleitt. Stefndi telur hins vegar allar líkur á því að stefnanda hafi verið fullkunnugt um stjórnlausa vímuefnaneyslu hans á þessum tíma, bæði vegna þess að það var alkunna eins og að framan segir, en einnig vegna þess að stefndi neytti margoft vfmuefna fyrir framan stefnanda í upptökuveri, þar með talið á þeim tíma þegar útgáfusamningarnir tveir voru gerðir. Þá voru samskipti stefnanda og stefnda það mikil á þeim tíma að það hefði verið lítt mögulegt fyrir stefnanda að láta neyslu stefnda fram hjá sér fara. Samskiptin komu þannig ekki eingöngu til vegna útgáfu Steina hf. á tónlist Utangarðsmanna og Egó, heldur einnig vegna útgafu Steina hf. á fyrrnefndum plötum stefnda sem sólólistamanns, en tvær af þremur þeirra platna komu út áður en útgáfusamningurinn við Egó var gerður. Þá voru önnur samskipti stefnanda og stefnda talsverð. Var stefnandi iðulega gestur í sama gleðskap og stefndi á þessum tíma. Þá neytti stefndi undantekningarlaust vímuefna, fyrir framan stefnanda eins og aðra gesti.“
Síðar segir í greinagerðinni: „Það er staðreynd að stefndi var á þeim tíma sem hann samdi við Steina hf. illa haldinn fíknisjúklingur. Telur stefndi annað útilokað en að stefnanda hafi verið fullkunnugt um stjórnlausa vímuefnaneyslu hans og að fullyrðingar um annað sem fram koma í stefnu (bls. 9, mgr. 28) séu settar fram gegn betri vitund. Það er svo önnur staðreynd að gerðir voru samningar við hann í þessu ástandi, enda var hann aldrei allsgáður á þessum tíma. Og varla voru samningarnir gerðir í öðru skyni en að hafa af samningunum hagnað. Eru samningar um útgáfu tónlistar almennt gerðir í hagnaðarskyni svo sem ljóst má vera. Að öðru leyti kemur ekkert fram í ummælum stefnda en það sem telja má augljósan gildisdóm hans um þessar staðreyndir.“
Fjarri raunveruleikanum
Þessar fullyrðingar Bubba Morthens í greinagerðinni um dópneyslu sína og áhrif hennar á samskipti við mig, svo og vitneskju mína og meðvirkni er eftirátilbúningur og fjarri þeim veruleika sem átti sér stað. Það er með ólíkindum hversu langt hann gengur í ósannindum.
Í sjálfsævisögu sinni, Bubbi, sem skráð er af Silju Aðalsteinsdóttur og kom út árið 1990, segir Bubbi Morthens frá því að eftir útgáfu Ísbjarnarblúss sem dreift var af Bókaútgáfunni Iðunni og Jóhann Páll Valdimarsson veitti forstöðu hafi hann ákveðið að vinna ekki áfram með því fyrirtæki.
Hér set ég mynd af bókinni. Er með hana.
Á bls. 173 segir: „Nú vildum við gera aðra plötu og Jóhann Páll bauð okkur að vera áfram hjá sér. En ég vildi fara til Steinars Berg af því að hann hafði sterkara dreifingarkerfi. Jóhann Páll skildi það alveg.“
Bubbi Morthens tók sem sagt meðvitaða markaðslega ákvörðun árið 1980 um að leita eftir samningi við mig og mætti í júní 1980, skömmu eftir útgáfu Ísbjarnarblúss sem hann gaf út sjálfur, til þess að hitta mig og ræða möguleika á samstarfi. Hann kom mér fyrir sjónir sem frískur maður með íþróttamannslegt líkamlegt atgerfi og skarpa sýn á hvað hann sóttist eftir að fá út úr samstarfi við mig sem útgefanda.
Þó ég sæi Utangarðsmenn og Egó nokkrum sinnum spila á tónleikum fór ég aldrei í neins konar gleðskap eða partýhald sem slíku gat fylgt, heldur voru samskiptin öll á faglegum nótum og á vinnutíma. Allt tal um stjórnlausa vímuefnaneyslu Bubba Morthens á árunum 1980 til fyrrihluta 1982 þegar umræddir samningar við Utangarðsmenn og Egó voru gerðir eru fjarri þeim veruleika sem ég upplifði. Það er alveg skýrt að ég hefði aldrei fórnað eigin vinnu og starfsmanna minna, hvað þá lagt háar fjárhæðir undir auk samningslegrar skuldbindingar, ef ég hefði ekki borið fullt traust til þess að Bubbi myndi geta staðið við sínar skuldbindingar.
Áttu eða geturðu nálgast mynd af þér og Bubba saman í góðum gír? Ég Fann mynd á netinu af þér og honum á blaðamannafundi v/útgáfu Plágunnar: http://2.bp.blogspot.com/-RuNMqE_erPE/VJftTJwzboI/AAAAAAAAZwA/wUonCs3h5gI/s1600/Mike%2BVisir%2BAugust%2B1981.png
Persónuleg samskipti voru ágæt á fyrrihluta samstarfssins, en framkoma Bubba Morthens og skuldasöfnun hjá fyrirtækinu varð hinsvegar vaxandi vandamál árið 1983 og leiddi til að upp úr slitnaði á fyrri hluta ársins 1984.
Á tveimur árum, þ.e. frá hausti 1980 til vetrarbyrjunar 1982, komu út fjórar stórar plötur auk fjölda laga á litlum plötum, (ígildi einnar stórrar plötu til viðbótar) þar sem Bubbi er í forgrunni sem flytjandi og semur auk þess mest af efninu. Þetta eru mikil afköst. Utangarðsmenn spiluðu gríðarlega mikið á sínum stutta ferli og Egó enn meira. Lagt var í tónleikaferðir þar sem jafnvel var spilað oftar en einu sinni á dag samfellt í marga daga, samtals 150-200 skipti á ári. Slíkri keyrslu í hljóðupptökuvinnu, tónleikahaldi og ballspilamennsku er ekki hægt að halda úti nema menn búi að góðu atgerfi og að viðkomandi hafi stuðning öflugs baklands.
Hér finnst mér vanta sirka tveggja, þriggja línu lokaorð frá þér eins og t.d. ... Það er því alveg ljóst að fullyrðingar Bubba í greinagerðinni um ástand sitt og óhæfi eru fjarri þeim veruleika sem við blasti á þessum tíma og er eins og ég segi hér í upphafi, hreinn eftirátilbúningur sem stenst ekki skoðun ... eða segja eitthvað í þessa átt.
Úr viðtali við Bubba í Helgarpóstinum 26. nóvember 1982:
„Dýrkar þú dóp og sukk og svínarí?“
„Nei! Á ég að svara þessu?“
„Endilega.“
„Svarið er nei. Ég er allt að því fanatískur gegn áfengi. Ég reykti mikið kannabis um tíma. í dag hefur það minnkað mjög mikið. Það er ekki nema stöku sinnum. Nú æfi ég lyftingar í staðinn. Og þar er ég að uppgötva nýja hlið á nýju „dópi". Ég nýt þess virkilega - og nú skal ég gefa æsku landsins ráð af heilum hug: Dembið ykkur í íþróttir. Þær eru undirstaða alls. Líkaminn er musteri sálarinnar. Ef líkaminn er í lagi er sálin líka í lagi. Ég segi bara fyrir mig, að ég vil ekki búa í húsi sem er að hrynja. Heldur flyt ég í sterkt og gott hús. Ég vil heldur ekki búa í ónýtum líkama“.
Hér er skjáskot af téðu viðtali.
Fyrr í sama viðtali segir Bubbi þetta:
„Mér hefur gengið mjög vel í músíkinni. Ótrúlega vel. En ég kæri mig ekkert um að vera einhverskonar goð, jafnvel þótt ég sé það. Við því er bara lítið hægt að gera á meðan ég er í þessu. Sú atvinna sem ég stunda byggist að verulegu leyti á auglýsingaskrumi og sölumennsku. Við, hljómsveitin, við gerum að vísu aðallega það, sem að okkur snýr, búum til plötur og spilum fyrir fólk, svo sér plötufyrirtækið um markaðinn. En allt er þetta samtengt og óaðskiljanlegt“.
“Ertu þá ekki að selja þig, eins og það er kallað?“
„Auðvitað. Auðvitað hef ég verið að selja mig allt frá fyrstu plötu. En ég er búinn að vera að selja mig síðan ég var fimmtán ára. Ég hef verið að selja mig og mína vinnu þegar ég hef verið á síld, eða bát, eða að vinna í frystihúsi. En í slíkri vinnu ber ég minna úr býtum.”
Í áðurnefndri sjálfsævisögu talar Bubbi svo á bls. 203-4 um ástand sitt og aðstæður á fyrri hluta árs 1984:
„Þegar hér er komið við sögu var ég kominn á kaf í kókaínneyslu og orðinn leiður á að spila í hljómsveit. Hún gaf mér ekki nógu mikinn tíma til að dópa. Samt var ég að gera tvær plötur, seinustu Egóplötuna og sólóplöt-una Ný spor. Við félagarnir í hljómsveitinni höfðum staðið í stríði við útgefendur, vildum fá hærri prósentur og meiri peninga af því að við höfðum selt svo margar plötur. Það var ekki gengið að kröfum okkar, og eftir ótta-legt tilfinningastríð bæði milli okkar innbyrðis og við útgefendur varð úr að Steinar gaf út Egóplötuna en ég keypti lagið Strákarnir á Borginni út af henni, borgaði Begga og Rúnari fyrir og setti lagið á sólóplötuna.“
Hér finnst mér líka vanta einhvern tveggja, þriggja línu rökstuðning frá þér hvers vegna þetta sem er hér fyrir ofan er hér, þ.e. á hvað þú ert að benda.
2. Um samninga og samningsgerð – en í greinagerðinni segir:
„Staðreyndin er sú að fyrirtækið Steinar hf. var í yfirburðastöðu gagnvart stefnda, enda annars vegar um að ræða serhæft fyrirtæki og hins vegar reynslulitla og fremur unga einstaklinga. Þá voru samningar sannarlega gerðir milli Steina hf. annars vegar og svo stefnda og félaga hans í fyrrnefndum hljómsveitum hins vegar. Að lokum er það staðreynd að stefndi og félagar hans höfðu ekki þekkingu á samningsgerð á þessu svði, enda er um að ræða sérhæft svið lögmanna.“
Einnig segir í greinagerðinni: „Í megindráttum voru þá tvær tegundir útgáfusamninga um tónlist þekktar. Annars vegar svonefndir hagnaðarskiptingarsamningar (,,net-receipt samningar“), líkt og samningurinn við Utangarðsmenn er. Hins vegar samningar um eintakagreiðslur (,,royalty-samningar“) líkt og samningurinn við Egó er. Eftir því sem stefndi best veit tíðkaðist í hagnaðarskiptasamningum, í það minnsta erlendis, að nettóhagnaði af útgáfu væri skipt til helminga. Stefndi og aðrir liðsmenn í Utangarðsmönnum fengu talsvert minna í sinn hlut, eða 35% af nettó heildsöluverði hverrar plötu eftir að útgáfukostnaði var náð með sölu 2.500 platna. Eftir því sem stefndi best veit tíðkaðist, í það minnsta erlendis, í samningum um eintakagreiðslur, við listamenn sem voru ekki óþekktir, að greiða þeim sem samsvaraði 15-20% af hverju seldu eintaki. Hins vegar fengu stefndi og aðrir liðsmenn í Egó minna í sinn hlut, eða sem nam 8%. Þá var sá hlutur reiknaður eftir að sölu 4000 eintaka hafði verið náð af fyrstu plötu, en móti kom greiðsla á kr. 20.000 til flytjenda.“
Bubbi Morthens er fæddur 1956 og Michael Pollock er fæddur 1953, ég er fæddur 1952. Fullyrðing um að ég hafi verið að gera samninga við fremur unga og reynslulitla einstaklinga stenst því ekki. Ég gaf út mína fyrstu íslensku plötu árið 1975, þá 23 ára gamall, Sumar á Sýrlandi með Stuðmönnum. Aðkoma mín fólst m.a. í lántöku til að fjármagna þann kostnað sem þurfti að greiða til þess að fullklára og standa vel að útgáfunni. Bubbi Morthens var sjálfur útgefandi að sinni fyrstu plötu Ísbjarnarblús árið 1980, þá nýorðinn 24 ára gamall. Fram kemur hjá Bubba í þáttunum Rokk og poppsaga Íslands að hann hafi eytt 300 tímum í stúdíói Svavars Gests en sagst aðeins hafa notað 75 tíma þegar kom að því að gera upp keypta stúdíótíma. Hann sveik sem sagt Svavar Gests um 225 stúdíótíma og hreykir sér af því í áðurnefndum þætti. Nálgun okkar til mála og verka var og er ólík.
Samningsgerð milli hljómplötuútgefanda og flytjanda á Íslandi voru og eru enn tiltölulega einfaldar breytur. Allt tal um yfirburðarþekkingu og flókna lögfræði á alls ekki við. Íslensk tónlistarútgáfa var og hefur alltaf verið tekin fyrst og fremst á grundvelli tónlistarinnar sjálfrar og útgefendur hrósað happi nái þeir að fá aftur til baka sinn kostnað með sölu eintaka. Íslensk tónlistarútgáfa nýtist hinsvegar flytjanda til þess að selja miða að dansleikjahaldi, tónleikum eða öðrum viðburðum, ef tónlistin nær í gegn markaðslega til almennings, auk þess sem hann fær ágóðahlut af þeirri sölu sem er umfram kostnað. Oft er tónlistarflytjandi og tónlistarhöfundur sami aðili þannig að tónlistarflytjandinn nýtur góðs af öflugum rétti höfundarins, ef svo má segja.
Hér er ástæða til að myndskreyta - ertu með hugmynd að mynd?
Full meðvitund var um þetta fyrirkomulag milli okkar Bubba strax í upphafi. Ein aðalástæða þess að hann sótti fast eftir tíðum útgáfum var sú vissa hans að útgáfan skapaði honum höfundarréttartekjur, ekki einungis fyrir sölu hvers eintaks heldur líka fyrir opinberan flutning í útvarpi og víðar, svo kölluð Stef-gjöd. Þannig snerist samningsgerð fyrst og fremst um hversu mikið þyrfti að kosta til útgáfunnar en lang veigamesti kostnaðar-þátturinn var hve marga tíma flytjandi þyrfti til að fullklára upptökur. Þegar upptöku- og framleiðslukostnaður lá fyrir var hægt að reikna út hversu mörg eintök þyrfti að selja til að ná þeim kostnaði til baka, skurðarpunkti, og svo semja um hver ágóðahlutur tónlistarflytjanda yrði ef hagnaður skapaðist af útgáfunni. Allt í allt einfalt ferli sem engir lögfræðingar komu að heldur var þetta fyrst og fremst samningur um hversu mikinn kostnað útgefandi væri tilbúinn til að setja í verkefnið.
Við gerð samninga við Utangarðsmenn ákvað ég að gera sérstakar ívilnanir og byrja á því að borga þeim ágóðahlut eftir sölu 2.500 eintaka, þrátt fyrir að skurðarpunkturinn við að ná útgáfukostnaði væri um 4000 eintök. Einnig ákvað ég að rukka 10% dreifingarkostnað í stað 15% sem var hefðin auk þess sem ágóðahluts-skiptingin var óvenjulega há eða 35%. Sú fullyrðing sem fram kemur í greinagerðinni að t.d. 50% af hagnaði sé hærri heldur en 35% af heildsöluverði er einfaldlega röng og sýnir vanþekkingu á málinu. Það er vel þekkt að 50% af hagnaði jafngildir 27-30% af af heildsöluverði eftir að 15% dreifingarkostnaður hefur verið dregin frá. Ástæðan: Í viðmiði skiptingu hagnaðar er búið að draga frá allan kostnað, en inni í heildsöluverði er ófrádreginn kostnaður s.s. höfundargjöld, framleiðslukostnaður og markaðssetning. Ergó: Há eða lág prósenta er ekki ráðandi heldur skiptir það ekki síður máli af hverju prósentan er reiknuð.
Nefndar ívilnanir til Utangarðsmanna eru alveg skýrar í samningnum og einfalt að bera þær saman við t.d. samning sem Steinar hf. gerðu árið 1991 við Bubba Morthens og Rúnar Júlíusson, tvo gamalreynda tónlistarflytjendur auk þess sem Rúnar var tónlistarútgefandi sjálfur og rak útgáfufyrirtækið Geimstein.
Hér kemur mynd af Bubba og Rúnari sem ég er með af netinu, nema þú eigir prívatmynd?
http://www.visir.is/apps/pbcsi.dll/storyimage/XZ/20150830/LIFID01/150839957/AR/0/AR-150839957.jpg?NoBorder
Í þeim samningi, sem leiddi af sér plötuna GCD, er skurðarpunkturinn 3.500 eintök, dreifingarkostnaður 15% og ágóðahlutsskiptingin 30%, en að jafnaði var ágóðahlutur til tónlistarflytjenda á þessum tíma 15-20%.
Þegar ég svo endursamdi við Bubba Morthens árið 1994 þá sendi lögfræðingur hans, Gestur Jónsson, drög að endurútgáfusamningi þar sem dreifingarkostnaður var 15% og ágóðahlutsskipting 30%. Þessi drög eru hér meðfylgjandi óundirrituð en ég get staðfest að þau voru samþykkt og farið eftir þeim.
Þar sem hinn afbragðsgóði hlutaskiptasamningur Utangarðsmanna skilaði hljómsveitinni litlum tekjum fór Bubbi fram á aðra nálgun við gerð samninga við Egó. Niðurstaðan var sú að greiða hljómsveitinni lága ágóðahlutsprósentu eða 8% og ágóðahlut fyrir sölu fyrstu 4000 eintakanna fyrirfram. Þetta jafngildir um 600.000 kr. á núvirði og jafnframt var ákveðið að hafa Tómas Tómasson sem upptökustjóra og fékk hann sambærilega uppæð fyrir sitt starf. Þannig voru tilkomnir tveir kostnaðarliðir til viðbótar þeim hefðbundna kostnaði sem var vegna kaupa á stúdíótímum svo og öðrum hönnunar, framleiðslu og markaðskostnaði. Þetta gerði útgáfuna tiltölulega dýra og áhættusama, ekki síst þegar sölutölur fyrri útgáfna með Bubba Morthens fram til þess tíma sem útgáfa Egó átti sér stað, voru skoðaðar. Utangarðsmenn höfðu hlaupið frá samningi sínum og skilið eftir háa skuld og verulegt tap var á fyrstu sólóplötu Bubba, Plágunni, sem Steinar hf. gaf út.
Mér finnst að næstu tvær málsgreinar ættu frekar heima neðst í þessum kafla, sjá hér fyrir neðan.
Bubbi Morthens var sér fullkomnlega meðvitaður um hvað samningar útgáfu Egó snérust. Þeir fólu í sér mikla áhættu fyrir útgefandann og litla hagnaðarvon fyrir bæði útgefandann og flytjandann hvað sölu platna varðaði, en hugsanlega góðan árangur af útgerð hljómsveitarinnar og dansleikjahaldi auk svo væntanlegra höfundartekna.
Það er því á móti hans betri vitund þegar Bubbi heldur því fram opinberlega að sjúkt ástand hans fríi hann ábyrgð og að ég hafi nýtt mér ástand hans og hlunnfarið við samningsgerðina. Hann var allt frá upphafi virkur þátttakandi í öllu sem laut að því að útgáfu tónlistar hans og alla tíð sér vel meðvitaður um hvaða möguleika og tekjur slíkt skapaði.
Í DV þann 15. nóvember 2003 tjáir Bubbi Morthens sig um ábyrgð tónlistarflytjenda við gerð samninga við tónlistarútgefendur og segir:
„… eins og ég lít á það þá geta menn einungis sjálfum sér um kennt ef þeir telja samning sinn óhagstæðan. Enginn neyðir mann til að skrifa undir plötusamning nema maður sjálfur.“ -
Í samtali við Vísi 23. janúar 1983, svarar Bubbi blaðamanni:
„Áttu von á þvi að Egó komi til með að njóta sömu hylli og Utangarðsmenn sálugu?“
„Ef ég segi alveg eins og er þá á ég ekki von á þvi.“
Hér væri fínt að hafa skjáskot af téðu viðtali, en ég fann það ekki á netinu. Ertu með link?
Í samtali við NT 6. maí 1984 segir Bergþór Morthens, gítarleikari Egó þegar hann er spurður um væntingar í upphafi: „Nú urðu Stórir strákar og Móðir mjög vinsæl lög af þeirri plötu. Var það planið, að gera vinsæl lög?“
„Það var tilviljun, þetta átti ekki að verða neitt svona. Við vorum miklu grófari áður en við fórum í stúdíóið, og það var pródúséringin sem skipti öllu máli í þessu sambandi. Tómas Tómasson, pródúsentinn á plötunni átti mikinn þátt í að gera lögin poppaðri.“
Það var fyrir mitt tilstilli að Tómas Tómasson var ráðinn til þess að að vera upptökustjóri á fyrstu plötu Egó. Þetta hækkaði upptökukostnaðinn umtalsvert en gat leitt til þess að hljómur plötunnar yrði útvarpsvænni og lögin aðgengilegri, sem varð raunin. Það var líka fyrir mitt tilstilli að Dóra Einarsdóttir, var ráðin til þess að hanna útlit plötuumslagsins og skapa ímynd fyrir hljómsveitina. Horfið var frá svarta litnum og leðurjökkum Utangarsðmanna og sköpuð það sem við kölluðum Humprey Bogart-stemming í útliti og myndum af hljómsveitinni. Bubbi var auðvitað með í þessum ráðum en frumkvæðið var ekki hans. Síðan tók ég þá ákvörðun um að auglýsa plötuna kröftuglega í sjónvarpi þegar hún kom út um vorið og styðja þannig við að skapa meðvitund fólks fyrir Egó og vekja eftirspurn, ekki einungis fyrir plötunni heldur og hljómsveitinni sem ball/tónleikasveit. Þetta tókst vel og Egó fyllti samkomuhús og sali um allt land sumarið 1982.
Á bls. 185 í sjálfsævisögu sinni tjáir Bubbi Morthens sig um þetta og segir:
„Við náðum til miklu breiðari hóps en Utangarðsmenn höfðu gert og allt sem við gerðum fékk ofboðslega góða aðsókn, þó að ekki væri okkur spáð því fyrirfram.“
Hér finnst mér að málsgreinarnar tvær hér fyrir ofan ættu að koma.
3 . Seinni hluti samstarfsins – en í greinagerðinni segir:
„Eftir að stefndi hætti neyslu áfengis og vímuefna hafði hann fyrst burði og getu til að kynna sér réttindi sín sem flytjanda tónlistar, og þær viðskiptavenjur sem almennt eru viðurkenndar við gerð samninga um útgáfu tónlistar. Meðal annars gerði hann sér þá fyrst grein fyrir því hvaða verðmæti listamenn væru almennt að láta af hendi meo samningum við útgefendur. Og þá einkum að eignarréttur væri látinn af hendi með endanlegum hætti með því að framselja útgafurétt að upptökum listflutnings. Þá fyrst gerði stefndi sér einnig grein fyrir því að samningskjör þau sem hann og aðrir liðsmenn í Utangarðsmönnum og Egó nutu gagnvart Steinum hf. voru óásættanleg miðað við það sem hann taldi sanngjarnt. Atti það ekki síst við þann hluta þeirra sem sneri að greiðslum til flytjendanna.“
Bubbi Morthens leitaði aftur til mín árið 1989 og bað mig að verða útgefandi sinn á ný eftir að Safari, Grammið og Geisli, útgáfufyrirtæki hans á árunum 1984–89, höfðu öll farið á hausinn. Samstarf okkar á þessum tíma, 1989-1993, gat síðan af sér plöturnar Sögur af Landi, Ég er og Von, auk GCD-plötunnar. Þess utan vildi Bubbi að ég tæki einnig yfir útgáfuréttinn á þeim plötum sem hann hafði gert fyrir áðurnefnd fyrirtæki en honum tekist að fá aftur til sín. Hann sagðist hafa hugsað þessi mál vandlega og vildi vinna með mér, sagðist sjá mig sem sinn útgefanda til langrar framtíðar og að hann vildi hafa allar sínar plötur á einum stað hjá aðila sem hann treysti. Ég ákvað að samþykkja að ganga aftur til samstarfs við hann.
Þegar leið á samstarfið varð ég þess áskynja að Bubbi var í vímuefnaneyslu og mér fannst hann hafa tapað þeirri snerpu og tónlistarástríðu sem áður hafði einkennt hann. Þegar leið að útgáfu plötunnar Von fór Bubbi fram á nýjan samning og fyrirframgreiðslu. Ég ákvað að hafna því að láta hann hafa meiri peninga enda var hann þá þegar í nokkurri skuld. Ég gerði mér að sjálfssögðu grein fyrir því að mál voru kominn á sama ról og þau höfðu verið 1984 og að þetta myndi líklega leiða til loka okkar samstarfs. Sem og varð raunin.
Að lokum læt ég svo fylgja hér skjáskot af athugasemd sem fyrrverandi starfsmaður Steina hf. skildi eftir á Facebook í ágúst 2016 eftir að fram kom í fjölmiðlum að mál yrði höfðað á gegn Bubba Morthens fyrir staðhæfingar sínar um að hafa verið hlunnfarinn af mér og mínu fyrirtæki.
